Met niet zo’n grote groep als de C3 maar toch wel een groot aantal deelnemers sta aan de start van een wedstrijd over 45 ronden. Het blijkt dat iedereen, net als ik er zin in heeft. Vanaf het begin wordt er aardig hard gereden, en achteraf blijkt dat ik mijn snelste ronde al na 5 roden rijdt. Constant proberen er rijders of groepjes te ontsnappen aan het peloton. Ook ik doe mee met enkele ontsnappingen. Ik zit er niet bij als uit eindelijk vier rijders een grote voorsprong krijgen. Het is inderdaad krijgen want voorop van het peloton wordt er serieus “afgestopt”. Ik vraag me af of ik de enige ben die dat door heeft want het peloton blijft keurig achter de man op kop rijden. Ik verlies mijn geduld en rij er uiteindelijk omheen, het tempo van het peloton neemt weer toe. Uiteindelijk lukt het een rijder om een ronde voorsprong te halen. Niet veel later doet precies dezelfde situatie zich nog een keer voor, en weer lukt het nog een rijder om een ronde voorsprong te krijgen. Twee met een ronde voorsprong betekend af-sprinten met bij het ronden bord op zes. Het meedoen in de kop van het peloton heeft me te veel kracht gekost om serieus mee te doen met de eindsprint en ik kom als negende van het peloton over de finish. Met de 11de plek ben ik heel tevreden, de veertig ronden kon ik voorin goed volhouden en heb gewoon lekker geschaatst.