Ook dit jaar wilde ik het wel weer een keer proberen, veertien ronden van 2,5 Km op Flevonice in Biddinghuizen. Helaas veel file op weg naar de ijsbaan, waardoor ik twee en een half uur onderweg was, wel op tijd, maar ook stijf van schakelen, remmen en gas geven in de files. Vorig jaar bestond er nog een Masters 50-55 categorie, nu moest ik mee rijden bij de 40+ (40 t/m 54 jaar oud). Dat betekend een sterk deelnemersveld met schaatsers die voorin het 6-banen toernooi rijden. Na de start werden er twee dingen duidelijk, het ijs is erg goed en de snelheid van het peloton is hoog. De eerste paar ronden proberen er constant groepjes te ontsnappen aan het peloton. Er vallen gaten in het peloton en ik ben constant bezig die dicht te rijden of achter iemand aan de schaatsen die een gat dicht. Uiteindelijk ontsnapt er een groep van zo’n tien rijders en komt er rust in het peloton. Dat peloton bestaat inmiddels nog slechts uit vijftien en ik rij er gelukkig bij. Als groep rijden we in een constant, en voor mij bij te houden, tempo onze rondjes. Als er nog vier ronden op het bord staan krijg ik de opmerking “Goed dat je ‘r nog bij zit” van een schaatser van een hoger niveau. Ik reageer met “Ja, en ik ben er bijna”. Het geeft me de energie om door te gaan en voor ik het weet gaan we de laatste ronde in. Iedereen wil voorin rijden en het wordt een klein beetje “duwen en trekken”. Ik bemoei me er niet mee en alhoewel ik niet ver voor de finish nog aardig voorin de groep zit, mis ik de kracht voor een echte sprint en ik kom als laatste van de groep over de streep. Ik ben super tevreden met m’n 25ste plek in de daguitslag.