Dit keer zijn er per zondagavond marathon categorie klassementen vrouwen junioren heren en masters voor de baankampioenschappen die achteraf worden opgemaakt aan de hand van de transponder uitslag. Dus rij ik “gewoon” 40 ronden bij de C2. Het is goed ijs en dat is te merken. Tot aan de tussensprint rijdt het peloton in een lang lint en vallen er af en toe gaten. Omdat ik toch nog wat last heb van mijn schouderblessure rij ik achterin het peloton. Nadeel is natuurlijk wel dat achterin het harmonica effect van het peloton het best te merken is en ik moet regelmatig mijn handen los gooien om niet te ver van mijn voorganger te geraken. Niemand lukt het om een ronde voorsprong op te bouwen, op dit snelle ijs wordt iedere poging onmiddellijk dicht gereden. Het wordt dus een eindsprint voor het hele peloton. Ik probeer naar voren te komen, maar als de bel klinkt rij ik nog steeds ver achterin. Ik weet er nog wel een eindsprint uit te persen, achteraf blijkt mijn laatste ronde ook mijn snelste ronde, maar als ik naar de finish rij zie ik dat er een heleboel masters voor mij gefinished zijn en ik dus zeker niet bij de eerste drie zit. Ik ga als nummer 25 over de finish en in het klassement ben ik master nummer 10.