Na 2 jaar is het dan zover, weer een clubkampioenschap. Ik keek er al enige tijd naar uit, niet omdat ik dan een 500 en 1500 meter kan schaatsen maar om de mensen die de club maken weer eens te zien. In corona tijd heb ik wel heel veel rondjes en schaats sessies alleen gedaan. En inderdaad het is leuk om iedereen van de schaatsclub weer eens te zien, ondanks dat er wat “oud gedienden” missen. En inderdaad die 500 en 1500 meter stellen ondanks het prima ijs en geen wind, weinig voor. Met 48.48 (opening 13.03!) en 2.27.57 wordt ik derde in het klassement. Dat de laatste 2 ronden van de 1500 exact hetzelfde waren (39.94) geeft al aan dat ik pas op gang kwam toen de wedstrijd was afgelopen. En dan is er nog de team sprint. De vorige clubkampieonschappen ( Clubkampioenschappen S.C. Gouda 2020 ) voor mij het leukste onderdeel, blijkt ook dit keer weer het leukst om te doen. Ik ben de tweede in het rijtje van vier en als de eerste (str)rijdster van ‘kop’ af gaat lijkt het tijdens mijn versnelling of er een heel peloton rijders achter me zit. Het blijkt inderdaafd dat het andere team inmiddels is aangesloten. Het lukt me niet ze af te schudden, gelukkig hebben de andere twee team-leden meer in hun mars en nemen ze afstand. Het lukt ze zelfs om bijna de verloren achterstand weer terug te winnnen. De prijsuitreiking is een gezellige afsluiting van deze (late) avond die ik met veel plezier heb beleefd, mede door het fanatisme van de deelnemers, de verbeten gezichten van schaatsers die voor het eerste in hun leven een 1500 meter reden en de wedstrijd spanning die er toch nog is.