Een speciale C1 marathon wedstrijd over 50 ronden want de wedstrijd is ook voor de Evert Kroon bokaal (Heren en Masters). Bij de start neem ik me voor om te blijven rijden tot ik uit de wedstrijd moet, het zou zomaar kunnen dat ik punten voor het klassement rij want er zijn minder dan 20 deelnemers. Al in de in-rij-ronde wordt het duidelijk dat het een zware wedstrijd wordt, de snelheid ligt dan al hoog. De drie rondjes na de start zijn mijn snelste ronden van de hele wedstrijd, toch verlies ik gelijk de aansluiting met het peloton dat rondjes van 29 of 30 seconden rijd. Als ik weer weet aan de sluiten wordt er omgeroepen dat het tijd is voor de tussen sprint. Al na 4 ronden? ik verlies weer de aansluiting en het lukt me niet meer om nog een keer bij het peloton te komen. Het is de start van mijn solo rondjes die ik soms met andere rijders rij die het hoge tempo niet bij kunnen houden. Ondertussen komt het peloton mij meerde malern voorbij, de eerste keer kan ik nog even aansluiten maar dat probeer ik de volgende keren dat ze langs komen niet eens. Met het ronden bord op 6 komt het verlossende woord, er wordt omgeroepen dat rijders met een ronde of meer achterstand de wedstrijd dienen te verlaten. Als ik over de finishlijn kom hoor ik door de speakers “Alain van Hoof kan ook stoppen, je bent geklassseerd” het gaf het idee dat ik in de uitslag was opgenomen en mijn doel van voor de start had gehaald. Niets bleek achteraf minder waar, ik had te veel ronden achterstand om in het klassement opgenomen te worden. Het gevoel van een goede prestatie, 35 ronden alleen of af en toe met meer, bleef.