De tweede keer zou beter moeten gaan… en dat ging het ook, van de 30 ronden reed ik er 26, nog steeds niet gefinisht, maar ik ben er bijna. Al vanaf het begin zat de snelheid er goed in, het ijs was pas gedweild en dat hielp mij de rest bij te houden. Omdat iemand van mijn eigen club het peloton afstopte omdat er een clubgenoot was ontsnapt in een groepje van drie, had ik rond ronde 15 even de tijd om bij te komen. Toen iedereen zo’n 4 ronden voor het eind zich klaar begon te maken voor de eindsprint ging het tempo wel erg omhoog en omdat ik toen al bijna helemaal achteraan reed lukte me het niet een gaatje dicht te rijden en “moest” ik opgeven.