Een stuk meer uitgerust dan vorige keer verschijn ik aan de start voor een marathon over maar liefst 50 ronden. Het ijs is wederom erg zacht en direct al aangeslagen. Mijn schaatsen heb ik uitgebreid geslepen en ik merk onmiddellijk dat ik volledig grip heb in de bocht, terwijl ik vorige week het gevoel had dat ik niet maximaal kon afzetten en regelmatig een slechte bocht reed. Nu gaat het veel beter, ik rij voorin en al snel zijn we weg met een groep van een man of 15. Helaas zitten de rijders uit de top 10 er niet bij en we worden dan ook al snel terug gehaald. Als ik weer tussen het peloton rij komt gelijk de volgende grote ontsnapping, daar zitten wel de toppers bij. Er wordt zelfs afgestopt en omdat er ook een SC Gouda rijder bij de kopgroep zit, blijf ik voorin rustig meerijden. Als ik toch op kop kom wil ik na een halve ronde de volgende laten overnemen, maar wat blijkt, ik ben samen met iemand van het peloton weg gereden. De ander maakt kenbaar dat overnemen geen optie is, ik vind het niet erg want een ontsnapping was niet mijn bedoeling. Het lukt de kopgroep van 13 om een ronde te winnen en omdat ik weet dat het peloton eerder zal afsprinten luister ik goed naar de omroeper. De bel zal klinken bij het ronde bord op 11. Honderd meter voor de bel begin ik te sprinten en als de bel gaat rij ik op kop van het peloton. Het lukt me (natuurlijk) niet om de hele laatste ronde op kop te blijven maar er gaan me slecht drie rijders voorbij en ik wordt 16de. (ronde tijden)