Na het zien van “The Return of the King”. d.w.z. Sven Kramer die voor de 5de keer Europees kampioen werd, was ik geïnspireerd om er deze marathon succesvol te beëindigen. De eerste ronden lag het tempo niet hoog een kon ik weer wennen aan de schaatshouding. Hardlopen, wat ik zondag ochtend nog had gedaan, is toch een hele andere manier van been-spier-spanning. Toen er enkele rijders van het peloton probeerde weg te rijden, ging het tempo onmiddellijk omhoog en vielen er gaten in het peloton. Doordat ik aardig voorin zat was de chaos te overzien en hoefde ik niet zoals een gedeelte van mijn club genoten af te haken. Zo’n 5 ronden voor het eind werd duidelijk dat er 3 rijders op weg waren om het peloton een rondje in te halen. Of ze dat zou lukken voor de laatste ronden kon invloed hebben op de door het peloton te rijden ronden. Eerder afsprinten was dus een optie. De omroeper was echter onmogelijk te verstaan en toen 3 ronden voor het einde toch de bel ging werden me twee dingen duidelijk. Er zou eerder afgesprint worden en ik had nog maar een ronde om te sprinten. Helaas lukt het me niet om echt volledig te versnellen en ik eindigde als 16de. ( ronde tijden )