Goed ijs, niet te koud, 45 ronden en 45 deelnemers, de ingrediënten voor een snelle marathon. Gelukkig blijkt het tempo mee te vallen en kan ik gedurende de hele wedstrijd in het midden of voor in het peloton meerijden. Regelmatig proberen er rijders te ontsnappen maar het lukt niemand om weg te komen. Zelfs bij de tussensprint blijft het peloton bij elkaar. Het goede ijs zorgt ervoor dat zolang ik technisch blijf rijden ik de versnelling prima kan volgen, iets wat me de laatste weken niet meer lukte. Zo’n 15 ronden voor het einde krijg ik door waarom er al enkele rijders onderuit gingen. In het begin van de eerste bocht zit een scheur in het ijs. Eenmaal bewust van dat probleem wordt het moeilijk om niet bij het ingaan van die bocht iets voorzichtiger en wat meer naar buiten te rijden. Gelukkig is het hele peloton zich er bewust van een valt er niemand meer op die plek. Twee ronden voor de finish zie ik een clubgenoot, waarvan ik weet dat ie aardig door kan sprinten, snel naar voren rijden. Helaas lukt het me niet om in het chaotische peloton er achteraan te gaan. En alhoewel ik het gevoel heb dat ik misschien wel bij de eerste 20 kan eindigen in de massasprint blijkt mijn laatste rondje niet snel genoeg en wordt ik 24ste. ( ronde tijden )