Engelse films die spelen in het interbellum zijn nooit mijn favoriet, maar door de humor in deze film heb ik me aardig vermaakt. De “slap-stick” momenten vond ik het minst, de cynische verhouding tussen de “vrouw en heer des huiszes” was echter weer erg grappig. Het plot draait om een zoon van een heel engels gezin die getrouwd thuis komt met een Amerikaanse vrouw die aan autoracen doet. Een grotere tegenstelling is er niet. Overal in de film wordt die tegenstelling gebruikt, vooral het verschil in omgang met het personeel vond ik knap/leuk naar voren gebracht. Een 7.