Als afsluiting van het Schaatsseizoen is het bijna een traditie van SC Gouda om vlak voor sluiting van de ijsbaan, de Club-kampioen-schappen te houden. De organisatie had de touwtjes strak in de hand en de hele avond liep op schema. Fijn, want om 17:00 begonnen de kampioen-schappen en als laatste (rond 22:30) was de marathon waar ik naast de 500 en 1500 ook aan zou deelnemen. Iedereen van de Club was aanwezig, inclusief de mensen met een blessure of griepje. Een enthousiaste jeugd reed eerst 100 en 300 meter. Daarna was ik al snel aan de buurt voor mijn eerste en enigste 500meter van dit seizoen. De start lukt nog aardig maar een opening van 12.5 gaf al aan dat het geen snelle sprint zou worden. 47.09 een tijd die in het veteranen klassement nog een tweede plek opleverde, maar zelf was ik erg teleurgesteld. 
Zoals altijd tijdens de clubkampioenschappen is het in de kleedkamers een groot feest en wordt er wat af gelachen en gepraat. Het kon echter mijn gedachten niet afzetten van de 1500 meter die nog komen moest. Ieder jaar ga ik vreselijk kapot en valt de tijd tegen, dit jaar wilde ik één van de twee voorkomen. Tegen mijn tegenstander zei ik, dat ik onder de 2:30 wou rijden, het werd 2:29.67. Genoeg om in het eindklassement 2de te worden maar een tegenvallende tijd. Omdat ik vooral op techniek was blijven rijden ging ik niet echt volledig kappot. Dus had ik nog wat over voor de marathon van 40 ronden? Wetende dat deelnemers als Timo Verkaaik (top-divisie) en Richard Boef (1ste divisie) meerdere rondjes zouden pakken op de rest van ons mindere goden, maakte ik me niet druk over een positie bij de medaille winnaars. De eerste 20 ronden van de 40 deden we rustig aan omdat ook de ander klassen (dames 15 en heren 20 ronden) mee reden. Zodra die waren afgesprint, maakten de top schaatsers hun naam waar een viel het peloton uiteen. Ik maakte nog een vergissing door niet tijdig een gaatje dicht te rijden en raakt iets achterop. 
Enkele snelle mannen zaten nog achter me maar zij reden het gaatje zo snel dicht dat ik dat niet direct kon bijhouden en op mijn tandvlees het gat dicht reed. Enkele jonge rijders bleven demarreren en ik had alleen nog als doel daar in de buurt te blijven en te finishen. Dat lukte en na 37 ronden reed ik als 10de over de streep. De (nieuwe) omroeper deed het erg goed, vooral tijdens de marathon was het leuk om te horen dat hij de namen wist van alle rijders en het overzicht behield van wie waar reed. Het was weer een gezellig clubkampioenschap meet veel oude bekende, alleen daarom al, volgend jaar weer.