De temperatuur buiten is nog steeds vrij hoog voor de tijd van het jaar en dat is te merken aan het ijs op de baan van Utrecht. Zacht, stroef en onmiddellijk aangeslagen. Als een “wat zwaarder” persoon heb ik daar meer last van, maar het mooie van Marathon schaatsen is dan weer wel dat iedereen het zelfde ijs heeft. Er bestaat niet zoiets als het voordeel van een rit na de dweil. Omdat er er snel was gedweild is er maar iets meer dan de helft van de baan gedweild, iets waarbij ik bij eindsprint rekening mee moet houden, niet te ver buitenom. Al snel na de start van de marathon over 30 ronden met deze keer weer een grote groep rijders, blijkt al snel dat het ijs inderdaad invloed heeft op het wedstrijdverloop. Het lukt niemand om weg te rijden en de groep rijdt compact. Een vaak twee en soms drie rijen breed peloton zorgt er voor dat als je even niet oplet je snel weer achteraan rijdt. Daardoor wordt het een klein beetje chaotisch, maar dat zorgt wel voor afleiding en het rondebord staat al op 8 als ik voor de eerste keer er naar kijk. Bij de eerste 20 blijven rijden is mijn reactie daarop met als resultaat dat ik 2 ronden voor het einde derde, achter twee SC Gouda rijders rij. Beide hebben sprint capaciteiten hebben maar degene die op kop rijdt lukt het niet te versnellen en als de laatste ronde ingaat wordt ik inmiddels buitenom ingehaald. De laatste bocht kom ik aan de binnenkant weer aardig wat rijders voorbij en uiteindelijk ga ik als negende over de finish. Bezweet, maar zeker tevreden zie ik bij de hoogste categorie (de C1) Jochem Uytdehaage toch nog verrast worden door Antoine de Schipper. (ronde tijden)