Omdat ik vorige week na een heel rustig weekend teleurstellend reed had ik zondag ochtend 12 km hardgelopen. Hiermee hoopte ik dat mijn lichaam was wakker geschut om zondagavond de marathon gewoon weer uit te rijden. En ondanks de heel snelle eerste tien rondjes reed ik gewoon in het peloton mee en behield tot het einde het overzicht om mee te kunnen sprinten voor een plek bij de eerste twintig. Het extra “loopje” lijkt te werken. Een extra motivatie was het schaatsclub Gouda club-lid dat nog voor mij reed en waar ik in de laaste bocht nog omheen kom rijden. Opvallend in de ronde tijden (link) is de 8ste ronde die de snelste bleek en niet het laatste rondje zoals gewoonlijk. Mijn eindsprint is dus nog steeds niet helemaal wat het geweest is, trainen dus.