Door wat technische problemen had de vorige zondag marathon uiteindelijk geen officiële uitslag. Vastberaden om dit keer wederom een goede uitslag te rijden sta ik aan start van een C2 wedstrijd over vijfenveertig ronden. Vooraf in de kleedkamer maken enkele jonge C2 deelnemers flink lawaai en blijkt dat een persoonlijk record op de 1500 meter van onder de 2:10 normaal is. Gelijk vanaf het begin rijden die jonge rijders voorin het peloton dan ook flink door, als ze zouden samenwerken was ontsnappen uit het peloton een en een ronde voorsprong krijgen geen probleem voor ze. Maar ze rijden als individuen en zelfs als ze achter elkaar rijden “fladderen” ze maar wat rond. Daar achter rijden de “oudjes” zoals ik die het hoge tempo kunnen bijhouden en gewoon in elkaars slag hun rondjes rijden. De tussensprint zorgt even voor een plotseling versnelling, maar verder gebeurd er weinig in het peloton. Met nog 12 ronden te gaan wordt duidelijk dat het een eindsprint van het peloton word. Ik rij dan in het midden van het peloton en weet dat om een goede positie voor de die eindsprint te krijgen ik meer voorin moet rijden. Zeven ronden voor de finish zit goed voorin en het lukt me om daar te blijven. Onder tussen rijden er drie rijders weg van het peloton en krijgen 100 meter voorsprong. Mijn clubgenoot manoeuvreert voorin het peloton naar de kop en begint in een hoog tempo naar de ontsnapte rijders te schaatsen. Ik zit direct achter hem in in zijn slag. We komen dichterbij en een van de drie geeft het op en we rijden ‘m voorbij. Als de bel gaat kom ik er achter dit er achter mij nog iemand rijdt maar daarna we een gat met het peloton hebben. Het lukt me om de laatste bocht om de club genoot te rijden maar ook die andere rijder profiteert en rijdt de laatste honderd meter mij nog voorbij. En dus wordt ik vierde, waar ik heel heel tevreden mee ben.