De koudste 6 oktober sinds de eerste weermeting, het ijs is daardoor een stuk beter dan vorige week. Met 59 andere begin ik, wederom, met een goed gevoel aan de eerste C2 marathon voor het klassement over 35 ronden. Even rij ik in het midden van het peloton maar vanaf de eerste ontsnapping probeer ik voorin mee te doen. Het lukt aardig en na de tussen sprint verwacht ik dat er een groepje zal wegrijden. Dat gebeurd inderdaad en ik rij samen met ongeveer zes anderen vijftig meter voor het peloton. De kopman gaat in de bocht opzij en ik neem als tweede keurig de kop over. Helaas neemt er niemand over als ik de volgende ronde van kop ga en onze poging mislukt. Met nog zeven ronden te gaan ontsnappen er twee rijders, ik heb even niet de energie om mee te gaan en achteraf blijkt dat ik het misschien toch had moeten proberen. Twee ronden voor het einde rij ik voorin en begint er voor mijn iemand buitenom nog meer mensen voorbij te rijden, ik volg. Terwijl ik de laatste ronde in ga, wordt ik langzaam maar zeker aan de binnenkant van de bocht voorbij gereden. Als ik die bocht uit kom kan ik twee dingen doen mezelf ervoor gooien, of opzij gaan. Ik besluit opzij te gaan, geef een klein duwtje en zeg “ga maar”. Ik kan gelijk, geheel volgens plan, volgen en sprint zo naar een vijfde plek op de finish. Een resultaat waar ik blij mee ben.