Een Franse Sneak die zich afspeelt in de banlieue waar Victor Hugo “Le Misérables” schreef. Een feit dat de politieagenten door de wijk rond rijden proberen te leren aan een nieuwe collega. De manier van filmen geeft het gevoel dat je met hun in de auto zit, met de agenten mee loopt over straat of tussen de kansarme kinderen staat. Ondertussen ontvouwd zich een geweldig plot en de authentieke acteurs slepen je mee in situaties die leiden tot een prachtige ontknoping. Het on Amerikaanse einde past perfect, maar niet iedereen in het Sneak publiek snapte dat. Voor mij heeft “La Haine” (Sneak week 44, 1995) een waardige concurrent gekregen, een 8.
Het is vier weken geleden dat ik een marathon reed en ik ben klaar voor een C2 wedstrijd over 40 ronden. Het ijs is zacht en er is wind, samen zorgen ze ervoor dat ontsnappen aan the peloton onmogelijk blijkt. Dus alle ontsnapping pogingen waar ik aan deelneem mislukken. Zelfs en ondanks de aanmoediging die ik van een andere rijder krijg die het probeert. Bij de tussensprint rij ik met de voorste rijders mee in de hoop dat onmiddellijk na de finish een ontsnapping poging wordt gedaan zoals wel vaker het geval is. En ook al wordt er door enkele voorin door gereden, is ook deze poging gedoemd om the mislukken. Het wordt een eindsprint met voor het peloton twee rijders, één met een halve baan voorsprong en één die drie ronden voor de finish ontsnapt en honderd meter voor rijd. Met nog ander halve ronde te gaan rij ik achter de nummer één van het klassement, ik kan in z’n slag blijven. Zo rijden we van positie twaalf langzaam maar zeker naar voren. De laatste vijftig meter lukt het me niet meer om bij te blijven en eindig als zesde van het peloton en dus als achtste in de einduitslag. Dat laatste rondje blijkt achteraf het drie na snelste rondje het hele peloton te zijn geweest.
Een heerlijk rechtbank drama met als achtergrond rassen discriminatie in de jaren ’80, begin ’90. Jami Fox en Michael B. Jordan zitten goed in hun rol en Tim Blake Nelson doet geweldig goed mee. De frustratie met het “white male” establishment voel je langzaam maar zeker van het doek de zaal in komen. Gebaseerd op ware gebeurtenissen, duidelijk te merken als bij de aftiteling nog even wordt genoemd word wat er van iedereen is geworden inclusief foto. Een 7.
Het is lang geleden dat de Sneak een Italiaanse film was. Natuurlijk gaat deze over de maffia, eh nee de “Cosa Nostra”, maar wel gebaseerd op ware gebeurtenissen. Anders dan in Amerikaanse films van dit type zijn de acteurs geen knappe/perfecte mensen maar hebben doorleefde gezichten die een authentiek gevoel geven. Het eerste gedeelte van de film is even moeilijk om te volgen. Behalve dat er heel veel verschillende namen worden genoemd moet je als niet Italiaanse sprekende kijker volledig op de ondertiteling vertrouwen. Door de manier van problemen oplossen door de Cosa Nostra wordt het aantal mensen dat een rol speelt steeds kleiner en is de film ook beter te volgen. De sfeer in de film deed me denken aan “La piovra” een Italiaanse serie die ik in de jaren tachtig zag. Een 7.
De eerste C2 marathon van 2020 met rond de veertig deelnemers gaat over 40 ronden. Enkele deelnemers die hoog in het klassement staan doen niet mee. Ik zou wat omhoog in het klassement kunnen komen mits ik voldoende punten rij. Gelijk vanaf het begin doe ik mee met ontsnappingen en rij een hoog tempo. Mijn snelste ronde van de wedstrijd rij ik dan ook in de eerste tien rondes. Als er dan eindelijk een groep ontsnapt die wel succesvol is, zit ik er niet bij. Samen met andere SC Gouda rijders probeer ik nog wel het gat dicht te rijden, maar de pogingen mislukken. Het peloton wordt ingehaald door de vijf rijders en zal dus eerder aan de eindsprint beginnen. Ik heb teveel energie gebruikt om er ook nog een een goede sprint uit te persen. Ik ga als 19de over de streep met het gevoel een goede wedstrijd te hebben gereden, maar zonder gewenst resultaat.
49 uur later sta ik weer aan de start van een 10 Kilometer. Of het expres is weet ik niet maar bij de start ruikt het ook echt naar oliebollen. De weg na de start is niet breed, de drukte maakt dat ik de eerste kilometer veel om mensen heen moet lopen terwijl ik ook nog ingehaald wordt aan alle kanten. Mijn tempo is de eerste twee kilometer 4:18/Km prima, maar dan voel ik dat mijn benen nog niet helmaal hersteld zijn van de inspanningen van eergisteren en bij kilometer drie loop ik al 4:30. Ik wil weer proberen rond de 45 minuten te lopen en dat betekend dat ik die 4:30 vol moet blijven houden. Ondertussen kijk ik om me heen en probeer te genieten van het prachtige polderlandschap met lichte mist en zon. Ook de carbidschietende locals zorgen voor afleiding. Het helpt helaas niet en bij kilometer zes kom zit ik op 4:39. Met veel moeite kan ik de twee volgende kilometers daar onder blijven maar bij de laatste twee kilometer lukt dat niet meer. De allerlaatste meters kan ik nog wel wat versnellen en kom op 45:08 over de finish.
Na een 10 kilometer loop in de ochtend is er ook nog een Zondagavond marathon over 40 ronden. Dit keer ben ik blij dat de start pas laat in de avond is. Vooraf had ik wat meer de tijd om uit te rusten. Er rijden maar twintig schaatsers mee en dus is rustig mee rijden met het peloton geen optie. Al vanaf het begin gaat het verbazend goed. Het gladde ijs zorgt voor een aardig tempo maar ik kan prima voorin mee rijden en doe mee met vele ontsnappingen. Het lukt echter niemand om echt weg te komen en een massasprint is onvermijdelijk. Vijf ronden voor de finish valt het peloton echter in tweeën en ik zit in de tweede groep. Het lukt me om naar de eerste groep toe te rijden en als we de laatste ronde in gaan zit ik rond de negende positie. Ik kan het hoge tempo van de sprinters bijhouden en ondanks de 10Km van de ochtend rij ik een rondje 31.3 en kom ik als nummer 7 over de finish.
Als ik op zondagochtend om elf uur aan de start sta voor de Brink to Brink loop over 10 Kilometer heb ik al een hele afstand afgelegd met de auto. De Brink tot Brink loop gaat namelijk van de Brink in Deventer naar de Brink in Bathmen. Ik doe mee met “mijn bedrijf” Working Spirit dat z’n kantoor in Deventer heeft. In een hardloop shirt met achterop de tekst “www.workingspirit.nl de snelste ICT detacheerder” en samen met collega’s ga ik van start vanuit een smal start vak. Gelukkig is het parcours daarna gelijk heel breed en is er ruimte genoeg om mensen in te halen. Als altijd ga ik daardoor iets te hard en mijn eerste kilometer gaat in 4:12. Ook de volgende twee kilometer blijf ik onder de 4:30 lopen. Bij kilometer vier lees op 4:30 af en weet ik dat als ik dit tempo kan houden ik onder mijn streeftijd van vijfenveertig minuten kan lopen. De lang gestrekte wegen zijn niet mijn favoriet, het helpt om bewust ver vooruit te kijken en het lukt me om rond de 4:30 te blijven. Bij kilometer acht komt Bathmen in beeld. Ik vraag me af waarom ik ‘s avonds ook nog een marathon wedstrijd wil schaatsen als ik me zo voel als nu. De laatste kilometer door Bathmen vind ik moeilijk door het onbekende slingerende parcours zonder enige indicatie wanneer de finish er aan komt. Voor mij zie ik loper instorten en overeind geholpen worden. Het doet me beseffen dat ik zeker niet tot het uiterste ben gegaan en er vast nog energie voor de avond over is. Mijn eindtijd van 44:35 is gewoon goed en ruim onder mijn doel.
Net als vorig jaar schrijf ik me in voor het Baankampioenschap zonder enige verwachting op resultaat. Met achtentwintig andere masters sta ik aan de start voor 60 ronden. Gelijk proberen de echte kanshebbers op een plaats bij de eerste drie te ontsnappen waardoor het tempo de eerste 10 ronden hoog is. Als er uiteindelijk vier rijders een ronde inlopen, wordt het wat rustiger in het peloton en kan in blijven meerijden. Het lukt zelfs nog enkele keren voorin mee rijden. Als er nogmaals een groepje ontsnapt wordt duidelijk dat het peloton eerder zal afsprinten. Als de bel gaat bij elf op het rondenbord, sprint ik mee met de eerste 10, weet mijn positie te handhaven en wordt 14de in de uitslag.
De eerste minuut van deze film gemist omdat dit keer de Sneak een half uur eerder begon dan normaal. De spanning zit er gelijk goed in en blijft de hele film. Toch zijn enkele scene’s wel heel voorspelbaar. De spanning tussen de informant/infiltrant en z’n opdrachtgever geeft extra diepte maar wat er op de achtergrond speelt is wel heel zwart-wit. Een 7.
