Omdat het zo goed ging bij de C3 klasse had ik besloten over te stappen naar de C2: meer rondjes (30 i.p.v. 20) en een hoger tempo. Al vanaf de start zat het tempo er inderdaad al aardig in, maar mijn conditie leek wederom uitstekend want ik kon het prima bijhouden. Met nog enkele rondjes te gaan zag het er naar uit dat het een eindsprint ging worden voor het hele peleton en dus was het tijd om helemaal voorin te gaan rijden. Het tempo lag echter dusdanig hoog dat ik maar moeizaam bij de eerste 20 kwam. Bij de “bel” reed ik dan ook ver buitenom en zat aardig voorin. Maar in de een na laaste bocht ging het mis. Iemand viel en kwam recht op me af, ik kon met mijn handen haar nog aardig opvangen zodat mijn schaatsen haar niet raakte, maar klapte daardoor voorover met mijn gezicht op het ijs. Terwijl ik overeind ging zitten zag ik bloed het ijs en mijn kleding, dat moest wel van mij zijn…. Met de hulp van een schaatsende huisarts werd ik bij de EHBO post geholpen om mijn gezicht schoon te maken (dat onder het bloed zat) en bleek het allemaal wel mee te vallen. een wond op mijn neus en een snee boven mijn wenkbrauw. Ik voelde me net een boxer na een gevecht die verloren had op punten. Want punten had ik denk ik wel gehaald als ik niet was gevallen. Ondanks de verwondingen denk ik dat ik bij de C2 prima kan meekomen en doe ik volgende keer weer gewoon mee.